Η σχέση μεταξύ φρούτων και διαβήτη είναι μια σχέση που μαστίζεται από μια σειρά από μύθους . Αν και έχουν περάσει προ πολλού  οι ημέρες κατά τις οποίες το ξυνόμηλο ήταν το μόνο φρούτο που προτείνονταν  για τους διαβητικούς, πολύ συχνά ακούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να απέχουν από την κατανάλωση φρούτων. Άλλες φορές, θέλουμε απλώς να αποφύγουν τις ποικιλίες από τα περισσότερο γλυκά και ζαχαρούχα φρούτα, προτιμώντας εκείνα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη . Στην πραγματικότητα, όταν πρόκειται για φρούτα και διαβήτη , δεν υπάρχουν απόλυτες απαγορεύσεις. Είναι αλήθεια, στην πραγματικότητα, ότι ορισμένα φρούτα περιέχουν υψηλότερο ποσοστό σακχάρων, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την πλήρη απομάκρυνση τους από το διαβητικό πίνακα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, στην πραγματικότητα, ότι η συνολική ποσότητα των υδατανθράκων που προέρχονται από μια συγκεκριμένη τροφή ( γλυκαιμικό φορτίο ) είναι συχνά πιο σημαντική από την ποιότητα τους (γλυκαιμικός δείκτης). Με άλλα λόγια, ως εκ τούτου, τα ζαχαρούχα φρούτα μπορούν να καταναλώνονται με τη δέουσα προσοχή.

Κανονικά, μια μερίδα φρούτα για έναν διαβητικό  πρέπει να περιέχει περίπου 15 γραμμάρια υδατανθράκων. Το μέγεθος ενός τέτοιου τμήματος (για παράδειγμα το βάρος ή ο όγκος) απλά ποικίλλει ανάλογα με την περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες του φρούτου. Είναι προφανές ότι θα είναι μεγαλύτερο για τα φρούτα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, και μικρότερο για τα πιο ζαχαρούχα φρούτα. Εκτός από την περιεκτικότητα σε ζάχαρη, είναι πράγματι σημαντικό να αξιολογηθεί η περιεκτικότητα σε ίνες και ο τρόπος κατανάλωσης του φρούτου. Ο χυμός πορτοκαλιού έχει  υψηλότερο γλυκαιμικό δείκτη σε σύγκριση με το φρούτο σε τμήματα, τα οποία με τη σειρά τους αυξάνουν λιγότερο το σάκχαρο, όταν καταναλώνονται με το λευκό μέρος του φλοιού.